Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει αρκεί να μην καταπιέζει τον εαυτό του

Ξεκινώντας, πρέπει να πω ότι η αφορμή για αυτήν την ανάρτηση είναι ένα περιστατικό που συνέβη σε ένα φίλο μου πρόσφατα και με προβλημάτισε. Από πού ξεκινάει η ελευθέρια του καθενός μας και πού φυσικά τελειώνει. Η βασική διαφωνία που είχα με το φίλο μου, ήταν στο αν και για ποιούς λόγους έχει δικαίωμα κάποιος να σου λέει την άποψή του για την ζωή σου. Λίγο πιο αναλυτικά, ο φίλος μου υποστηρίζει (τουλάχιστον μέχρι το περιστατικό αυτό) ότι δεν είναι σωστό να επεμβαίνει στη ζωή των γύρω του, ούτε καν να εκφράζει την αντίθεση του σε πράγματα που τον ενοχλούν, σε αντίθεση με έμενα, που υποστηρίζω ότι απλά ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει, αρκεί να μην καταπιέζει τον εαυτό του. Βέβαια, η στάση του φίλου μου είναι πολύ πιο ανοιχτή και σαν αποτέλεσμα τον έχει οδηγήσει στο να έχει περισσότερους φίλους από εμένα. Βασικά, για να λέω την απόλυτη αλήθεια, πρακτικά τη στάση που είχε ή έχει ακόμα, εγώ τη νιώθω σαν εμπιστοσύνη. 'Ο,τι και να γίνει, θα έχω έναν άνθρωπο να με βοηθήσει στη δύσκολη, άσχετα με το τι έχει γίνει, αλλά πρακτικά από την άλλη, αυτή η θεωρία τον έχει οδηγήσει σε διάφορα μπερδέματα και μπλεξίματα για τα οποία πολλές φορές δε φταίει καν. Μετά από μια μεγάλη συζήτηση που είχα μαζί του, βρέθηκα σε σημείο να λέω μήπως πρέπει να αναθεωρήσω και εγώ τις απόψεις μου στο θέμα "μέχρι πού πρέπει να αφήνεις ελεύθερο τον άλλον", οπότε σας θέτω εσάς το ερώτημα και περιμένω τα σχόλιά σας: ''Από πού έως πού φτάνει η ελευθερία κάποιου και είναι σωστό να επηρεάσει τη ζωή κάποιου άλλου με μια άποψη του. ''

Κύριε Καραμανλή ντροπή σας

Ή μήπως απλά μας έδειχνε τα αυτονόητα ?

Made in France?

Ο υπουργός εσωτερικών σε μια πρώτη επαφή που είχε με τους τέως συντάκτες του υπουργείου Δημοσίας Τάξης, που μαζί με την συγχώνευση των υπουργείων συγχωνεύτηκαν κι αυτοί, μας τα ‘πε τα πρώτα καλά μαντάτα της συνέχειας της ανασυγκρότησης του κράτους. Σκέφτεται το γαλλικό μοντέλο αστυνόμευσης. Τί χαρά, τί αγαλλίαση! Βέβαια κάποιος θα πρέπει να τον ενημερώσει ότι δεν πρωτοτυπεί και ιδιαίτερα · αυτό το μοντέλο το μελετούν και το εφαρμόζουν στο τιμημένο μας κράτος τουλάχιστον από το 1975 που δημιουργήθηκαν τα Μ.Α.Τ. από Έλληνες αξιωματικούς εκπαιδευμένους στην Γαλλία.

Άντε να γελάσει λίγο το χειλάκι μας και να φανεί το κούφιο δοντάκι μας

Μπείτε και δείτε έναν άντρα που στηρίζει τις αποφάσεις του, όποιο αποτέλεσμα και να έχουν

Ρεμάλια τον νου σας

Λοιπόν, ρεμάλια τον νου σας, οι μέρες αφθονίας θα τελειώσουν και μετά ότι έχετε σπείρει θα το πάρετε πίσω. Όλα αυτά τα λέω γιατί έχουμε πάλι σκηνικά μέγιστης εξουσίας και περίσσιου ''θάρρους'', όπως στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας. Δημοτικοί αστυνομικοί καταδίωξαν και ξυλοκόπησαν εχτές το απόγευμα ένα μετανάστη μικροπωλητή από την Μαυριτανία στην πλατεία Ομονοίας, ενώ αστυνομικοί που έσπευσαν στην πλατεία τον συνέλαβαν όπως και έναν ακόμη μετανάστη που διαμαρτυρήθηκε για το συμβάν. Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στο Αστυνομικό τμήμα Ακροπόλεως. Το μόνο ευχάριστο σε όλο αυτό το δυσάρεστο γεγονός είναι οτι κατά την άνανδρη αυτή επίθεση των ''θέλω και εγώ να γίνω μπάτσος'' μαζεύτηκε κόσμος που προσπάθησε να υπερασπιστεί τον φίλτατο μικροπωλητή σε βαθμό που οι Κύριοι (ο Θεός να τους κάνει) αυτοί αναγκάστηκαν να συλλάβουν άλλον ένα μετανάστη.