Αντίσταση, Ανατροπή και Καταστροφή του Συμπλέγματος της Επιτήρησης και του Ελέγχου: μια συνέντευξη με τον Mike Davis

Ο Mike Davis είναι καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Ιρβάιν, και συγγραφέας μεταξύ άλλων των: "City of Quartz: Excavating the Future in Los Angeles" (1990), "Dead Cities, And Other Tales" (2003) και πιο πρόσφατα, "Buda's Wagon: A Brief History of the Car Bomb" (2007). Παρακάτω, ακολουθεί ένα απόσπασμα από συνέντευξή του στο περιοδικό Voices of Resistance from the Occupied London στις 23/2 στο Λονδίνο.

Ασχολείσαι συχνά με την εύρεση αναλογιών μεταξύ διάφορων τάσεων αστικού ελέγχου στον κόσμο. Θα μπορούσες να συγκρίνεις την κατάσταση στο Λος ΆΑντζελες, την καταστολή και την επιτήρηση που διεξάγεται εκεί στην περίοδο που γράφεις το "City of Quartz" με την κατάσταση στο Λονδίνο σήμερα;

Δεν υπάρχει καμιά απολύτως σχέση ανάμεσα στις ΗΠΑ και το σύμπλεγμα της επιτήρησης που υφίσταται στο Λονδίνο. Ακόμα και οι κάμερες CCTV μόνο τώρα τελευταία τέθηκαν στο προσκήνιο στις ΗΠΑ. Η συνολική επιτήρηση των κεντρικών περιοχών αμερικανικών πόλεων είναι κάτι για το οποίο έχω γράψει στις αρχές του '90 όμως μόνο όσον αφορά μικρές περιοχές, ελάχιστα στρέμματα στο κεντρικό Λος ΆΑντζελες για παράδειγμα. Αν ο Giuliani (Σ.τ.μ. Rudolf Giuliani, συντηρητικός δήμαρχος της Νέας Υόρκης) γίνει πρόεδρος θα έρθουμε πιο κοντά στην ιδέα της συνολικής επιτήρησης και του ελέγχου στο κέντρο των πόλεων όμως το Λονδίνο είναι τουλάχιστον μια αν όχι δυο γενιές πιο μπροστά από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από την άλλη, στις ΗΠΑ η υποδομή ήδη υπάρχει: οι δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας έχουν πλέον συστήματα επιτήρησης που καταγράφουν το μποτιλιάρισμα. Όμως θεωρώ ότι το Λονδίνο είναι πραγματικά σοκαριστικό με πολλούς τρόπους. Για παράδειγμα, δεν είχα ιδέα, πριν έρθω εδώ, ότι τα υπόγεια περάσματα παρακολουθούνται και τα δεδομένα αποθηκεύονται. Στις ΗΠΑ τα πράγματα πήραν μια διαφορετική κατεύθυνση. Προφανώς, σε κάθε οικονομική συναλλαγή που έχεις, και ιδιαίτερα στο διαδίκτυο, υπάρχει μεταφορά δεδομένων ή ακόμα και πώλησή τους για λόγους μάρκετινγκ. Πιστεύω ότι το αμερικανικό πολιτικό σύστημα μπορεί να είναι το πιο προχωρημένο του κόσμου, με αυτήν την έννοια, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα του μάρκετινγκ για να κατηγοριοποιήσει ανθρώπους και να τους περάσει πολιτικά μηνύματα. Επίσης, υπάρχει πολύ μεγαλύτερος προϋπολογισμός και περισσότερα ερευνητικά προγράμματα στις ΗΠΑ. Για να δώσω ένα παράδειγμα του πως λειτουργεί αυτό: Η κυβέρνηση Bush χρειάζεται προγράμματα υποδοχής μεταναστών ώστε να ικανοποιήσει την ανάγκη για εργατικά χέρια σε κρίσιμους τομείς όπως οι καλλιέργειες. Όμως, βρίσκεται εκτεθειμένη από μια εξέγερση της βάσης των ρεπουμπλικάνων ενάντια στους δημοκρατικούς. Ένα από τα πράγματα που ζητούν είναι η ανέγερση ενός τοίχους σε όλο το μήκος των μεξικανικών συνόρων και το Κογκρέσσο πράγματι εξουσιοδότησε την κατασκευή μέρους του, αν και άνθρωποι που εργάζονται στον έλεγχο των συνόρων και στην επιτήρηση το κοροϊδεύουν μιας και οι τοίχοι αυτοί θα είναι ολότελα αναποτελεσματικοί: Μεταλλικά αναχώματα ύψους 12 ποδιών (σ.τ.μ: 4 μέτρα) που θα μπορούσε να σκαρφαλώσει ο καθένας. Εργάζονται σε κάτι εξ ολοκλήρου διαφορετικό: ένα εικονικό σύνορο, περισσότερο σαν τον εικονικό έλεγχο που υφίσταται αυτή τη στιγμή στο Λονδίνο. Έπρεπε να ταΐσουν κουτόχορτο τους συντηρητικούς των προαστείων που ήθελαν κάτι σε φυσικό τοίχος α-λα Βερολίνο, να τους δίνει την αίσθηση ασφάλειας του ελέγχου των συνόρων. Ο πραγματικός έλεγχος πάνω στις κινήσεις των ανθρώπων δεν έχει τόση ανάγκη από τα τείχη αυτά όσο έχει την τεχνολογία. Αυτή είναι και η σφαίρα όπου πιστεύω ότι οι ΗΠΑ είναι πιο προχωρημένες προς την δημιουργία μιας κοινωνίας ολοκληρωτικού ελέγχου. Ο Perry, ο κυβερνήτης του Τέξας, εξουσιοδότησε την τοποθέτηση καμερών σε περιοχές των συνόρων όπου περνούν άνθρωποι συχνά και τις συνέδεσε στο διαδίκτυο. Έτσι δημιούργησε ψηφιακούς ρουφιάνους. Ο καθένας μπορεί να σπαταλήσει το χρόνο του χαζεύοντας στην έρημο, κι αν δει έναν μεξικάνο να έρχεται μπορεί να καλέσει κάποιο παράρτημα της τεξανής πολιτείας που θα ειδοποιήσει τους συνοριοφύλακες.

Έτσι το ίντερνετ μπορεί να απειλεί την ελευθερία χάρις στον τρόπο που μπορούμε όλοι να εποπτεύουμε, να καταπιέζουμε και να φυλακίζουμε ο ένας τον άλλον: είμαστε πλέον όλοι δεσμοφύλακες, επιτηρώντας ο ένας τις κινήσεις του άλλου. Είναι μια αποκρουστική ιδέα και η ακρο-δεξιά την λατρεύει, να έχει κάποιο ρόλο να παίξει στην αστυνόμευση της μετανάστευσης και της κοινωνίας. Ο καθένας, υπό μια έννοια, αρέσκεται να φοράει ένα αστυνομικό σήμα.

Στο Λ.Α. έβαλαν πρόσφατα ψηφιακές εικόνες στους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας ώστε να μεταδίδουν προειδοποιήσεις για την κίνηση, παρόλο που είμαστε ακόμη πολύ πίσω από την Ευρώπη στο ζήτημα αυτό. Τώρα τους χρησιμοποιούν για συναγερμούς για απαγωγές κλπ. Το πρόβλημα με το να τοποθετηθούν ένα σωρό από αυτές στις ΗΠΑ και ιδιαίτερα στα κέντρα των πόλεων, είναι ότι δε θα άντεχαν ούτε μια μέρα! Θα ήταν αναγκασμένοι κατά κάποιο τρόπο να εξοπλίσουν, να οχυρώσουν και να προστατεύσουν τις κάμερες επιτήρησης. Το επίπεδο βανδαλισμού στα κέντρα των αμερικανικών πόλεων είναι πολύ προχωρημένο κι εκτενές... Κάποτε υπολόγισα την κάλυψη ανά τετραγωνικό μέτρο των γκράφφιτι στο Λ.Α. και πήρα συνεντεύξεις από ανθρώπους που καθάριζαν τα γκράφφιτι κλπ. Μπορούν να βάλουν κάμερες όμως θα σπαστούν και θα κατεβούν. Μπορεί να γίνεται με την μεσαία τάξη - ίσως περάσει στα κυριλέ προάστεια του Santon ή στις συνοικείες των λευκών του Johannesburg όμως αν αρχίσεις να βάζεις κάμερες στις γειτονιές των αμερικανικών γκέτο, θα πρέπει να βάλεις κι από έναν αστυνομικό να φυλάει την καθεμιά τους. Είναι μια από τις αντιφάσεις της κοινωνίας του ελέγχου. Οι κάμερες CCTV δεν είναι τόσο προχωρημένες στις ΗΠΑ όσο στην Ευρώπη. Οι άνθρωποι επαναπαύονται περισσότερο στην ιδιωτική αστυνομία στις ΗΠΑ.

Γιατί δεν υπάρχουν βανδαλισμοί ενάντια στις κάμερες στο Λονδίνο;

Αυτό θα ήταν κι ένα απ τα δικά μου ερωτήματα. Νομίζω ότι πρέπει να προπαγανδίσουμε και να αγωνιστούμε για την ιδέα μιας παγκόσμιας εξέγερσης ενάντια στη συνθήκη της επιτήρησης, ενάντια στην καταστρατήγηση των αστικών ελευθεριών. Πρέπει να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους και να βρούμε κάθε πιθανό τρόπο να αντισταθούμε, να ανατρέψουμε και να καταστρέψουμε το σύμπλεγμα της επιτήρησης και του ελέγχου. Σιγουρα, εκατομμύρια εφήβων το κάνουν έτσι κι αλλιώς. Ο Kevin Lynch έγραψε ένα βιβλίο πάνω στον βανδαλισμό. Τον ενδιέφερε πολύ ο βανδαλισμός σαν μια αστική διαδικασία, οι βανδαλισμοί κάθε είδους. Τον μελέτησε στα '70, σε έναν βαθμό ώστε να καταλάβει πως οι αρχιτέκτονες θα μπορούσαν να τον αντιμετωπίσουν και μερικώς επειδή τον ενδιέφερε η ίδια η λογική του. Θεώρησε πως οτιδήποτε ενέπλεκε τους ανθρώπους και το τεχνητό περιβάλλον, ακόμα και η καταστροφή του, ήταν κάτι το θεμιτό. Αν θες να δημιουργήσεις μια θεωρία συμμετοχικής αρχιτεκτονικής ή πολεοδομίας, ο βανδαλισμός φαίνεται να είναι η πιο συνηθισμένη και δημοφιλής μορφή συμμετοχής στο τεχνητό περιβάλλον, εξεγειρόμενος ενάντια στην απανθρωποποίησή του, με την συγκέντρωση της εργατικής τάξης στα κέντρα των αμερικανικών πόλεων κλπ.

Πιστεύω ότι χρειαζόμαστε μια στρατηγική ώστε να υποστηρίξουμε ο ένας τον άλλον: θα έπρεπε να βανδαλίζουμε και να ανατρέπουμε τη συνθήκη της επιτήρησης και την μεσαία τάξη που τη στηρίζει. Το να κατεβάζεις τις προειδοποιητικές πινακίδες "ένοπλης αυτοάμυνας" (σ.τ.μ. συνηθίζεται στην αμερικανική επαρχία, ιδιαίτερα στον νότο, μια εσκεμμένη παρεξήγηση της "νόμιμης αυτοάμυνας", που εμφανίζεται σε πινακίδες στα χωράφια με επιγραφές όπως "Αν πατήσεις στην ιδιοκτησία μου, σε περιμένι μολύβι" κλπ) απ΄ τα χωράφια τρελαίνει τους ανθρώπους... Όχι ότι η ένοπλη αυτή αυτοάμυνα θα πραγματοποιηθεί σίγουρα, αλλά οι άνθρωποι νιώθουν εξαιρετικά εξασφαλισμένοι έχοντας την πινακίδα εκεί. Αν τους την αφαιρέσεις νιώθουν πως όλες οι δυνάμεις του σύμπαντος θα κινητοποιηθούν εναντίον τους, και πιθανό να δολοφονηθούν την επόμενη μέρα. Έχω ξεκινήσει μια σειρά από βανδαλισμού μαύρων σκιάχτρων - που είναι ένα φαινόμενο αμερικάνικου σωβινισμού και ρατσισμού. Πρόκειται για φιγούρες μαύρων που τις βάζουν στα χωράφια, και είναι δημοφιλείς μεταξύ ανθρώπων που νοσταλγούν την παλιά φυλετική τάξη, όταν όλοι οι μαύροι ήταν υπηρέτες ή σκλάβοι. Όταν γύρισα στο Λ.Α. στα τέλη του '80 ανακάλυψα ότι υπήρχαν αρκετά τέτοια σε σπίτια στο Beverly Hills. Είναι κάτι στο οποίο μπορεί να εφαρμοστεί όλη η δημιουργική ενέργεια της νεολαίας: στο να βρεθούν τρόποι να αντιμετωπιστεί και να ανατραπεί η κοινωνία της επιτήρησης.

Στο κεντρικό σας ερώτημα δεν έχω καμία απάντηση. Έζησα στο Λονδίνο στα '80, αρκετά δυστυχισμένος και φτωχός, όπως είχα κάποιες σπουδαίες στιγμές. Ήμουν στη Fleet Street στην μάχη του Fortress Murdoch, όπου οι εργάτες των τυπογραφείων μάχονταν τους μπάτσους κάθε νύχτα... Υπέροχα πράγματα. Απέραντη ενέργεια στην πόλη. Έτσι, δεν με έλκει να γυρίσω πίσω και να δω τους ανθρώπους πειθήνιους και καθυποταγμένους. Το Λονδίνο είναι ένα μέρος όπου καταφτάνουν τόσοι άνθρωποι... Μετανάστες έρχονται για δουλειά, φοιτητές για να σπουδάσουν, μια συνεχής ροή ανθρώπων προς τα μέσα και προς τα έξω. Αναρωτιόμασταν αν αυτό έχει να κάνει με την καθυπόταξή του - ή αν, από την άλλη, προσφέρει πιθανότητες αντίστασης... Θα ΄λεγα ναι, αν και οι μετανάστες σήμερα είναι τόσο ριζοσπαστικά εκτεθειμένοι στο Λονδίνο όσο είναι και στις ΗΠΑ. Σε μια ομιλία μου προχθές προσπάθησα να εξηγήσω ότι δύσκολα μπορούμε να βρούμε μια άλλη στιγμή στην αμερικάνικη ιστορία που οι μετανάστες (περιλαμβανομένων των νομιμοποιημένων) να ήταν τόσο εκτεθειμένοι. Η κυβέρνηση του Bush υιοθετεί τη θέση ότι ακόμα και οι νόμιμοι μετανάστες δεν περιλαμβάνονται στην αμερικανική χάρτα των δικαιωμάτων ή στο σύνταγμα. Δεν απολαμβάνουν την προστασία της πολιτείας, τις αγγλοσαξονικές ελευθερίες κλπ. Γιγαντιαίες διαδηλώσεις για τα δικαιώματα των μεταναστών έλαβαν χώρα πέρισι στις ΗΠΑ εκφράζοντας την υπαρξιακή αγωνία των ανθρώπων, την αναγνώριση του δικαιώματος στην ύπαρξη. Από την άλλη μεριά, αυτή η λογική στο Λονδίνο είναι σαφής: περισσότερο απ όσο η Νέα Υόρκη, το Λονδίνο είναι η απόλυτη παιδική χαρά των πλουσίων. Ρώσσοι δισεκατομμυριούχοι κατακλύζουν το Λονδίνο, κι όχι την Ν.Υ.. Γίνεται το παν για να διαβεβαιώσουν ότι είναι ένας απόλυτα ασφαλής τόπος για να αφήσεις τα λεφτά σου. Το Λονδίνο έπαιζε πάντοτε αυτόν τον ρόλο, σε ένα βαθμό μιας και θεωρούταν ότι η Νέα Υόρκη είναι ο απόλυτος τέτοιος προορισμός. Το Λονδίνο αμφισβητεί αυτή την πρωτιά με μεγάλη ένταση, και η ειρωνία πίσω από αυτό είναι ότι η ένταση αυτή είναι κατά ένα μέρος αποτέλεσμα της πολιτικής του Ken Livingstone.

Στη διάλεξή σου στο RIBA μίλησες για τις πόλεις, ως την μόνη ρεαλιστική λύση για το μέλλον, αναφορικά με το περιβάλλον. Θα μπορούσες να το εξηγήσεις λίγο;

Αναπόφευκτα, οδεύουμε προς έναν κόσμο όπου τουλάχιστον τα δυο τρίτα του πληθυσμού θα ζουν σε πόλεις. Μακάρι να μπορούσα να πιστέψω τις ιδέες του Kropotkin για μια επιστροφή στην αλληλοβοήθεια και στην αποκέντρωση... Γι αυτό πιστεύω ότι θα πρέπει να αναζητήσουμε τις ρίζες αυτής της σπουδαίας συζήτησης για τις εναλλακτικές πόλεις ανάμεσα στους σοσιαλιστές και τους αναρχικούς ανάμεσα στα 1880 και στα 1930. Οι πόλεις είναι ο μόνος τρόπος να τετραγωνίσουμε τον κύκλο ανάμεσα στην απαίτηση της ανθρωπότητας για ισότητα και ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο σε έναν βιώσιμο πλανήτη. Η εναλλακτική για την ολοένα και εντονότερη ιδιωτική ή ατομική κατανάλωση είναι η δημόσια πολυτέλεια της πόλης. Είμαι πολύ επιρρεασμένος από τις ιδέες των κονστρουκτιβιστών προερχόμενων από τη Ρωσία των αρχών του 20ου αιώνα. Ήρθαν αντιμέτωποι με το γεγονός ότι η Ρωσία δεν είχε τις δυνατότητες να χτίσει πολυτελείς κατοικίες για την εργατική τάξη, αλλά θα την παρηγορούσαν με τη τη δημιουργία των πιο υπέροχων, ουτοπικών δημοσίων χώρων. Κάθε εργοστάσιο θα είχε κι ένα μεγάλο αθλητικό κέντρο, έναν κινηματογράφη ή μια βιβλιοθήκη. Οι δημόσιοι χώροι δε θα κάλυπταν μόνο τις κοινές ανάγκες, αλλά θα παρήγαγαν και θα ικανοποιούσαν και νέες. Είναι διαφορετικό να είσαι μόνος σου στο σπίτι με μια απεριόριστη πορνογραφία στο ίντερνετ και αρκετά διαφορετικό να είσαι νέος, στην πλατεία ή στο δημόσιο χώρο μαζί με ανθρώπους της ηλικίας σου και όλες τις πιθανότητες που συνεπάγεται κάτι τετοιο...

Στην ουσία της, η πόλη είναι η οικονομία της κλίμακας: παράγει τις πιο ολοκληρωμένες σχέσεις μεταξύ ανθρώπου και φύσης. Παράγει ένα δημόσιο ή κοινωνικό πλούτο που δεν αποτελεί απλά υποκατάστατο της ιδιωτικής κατανάλωσης ή του ιδιωτικού πλούτου, αλλά επίσης τη βάση για ανάγκες που δεν μπορούν να υπάρξουν ή να εκπληρωθούν στον καπιταλισμό. Αν οι άνθρωποι είχαν δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε ολόκληρη την πορνογραφία που μπορείς να καταναλώσεις σε μια ζωή και στο φλερτάρισμα με ανθρώπους σε μια τεράστια πισίνα, τι θα επέλεγαν; Αυτός είναι ο πλούτος της πόλης. Ο Patrick Geddes, ο μεγάλος στοχαστής της πολεοδομίας από το Εδιμβούργο και φίλος του Kropotkin, ήταν ο πρώτος που είδε ότι η ανάπτυξη της πόλης και η ευάλωτη κατάσταση στην ενδοχώρα της είναι αλληλένδετες, ότι η πολεοδομική πυκνότητα υποστήριζε την διατήρηση του ανοιχτού χώρου και εξυπηρετεί τη φύση. 'Ηταν ο πρώτος που επεξεργάστηκε σοβαρά την πολιτική των υποδομών και της ανακύκλωσης, της μη-εξαγωγής των σκουπιδιών, της βιωσιμότητας... Που είδε ότι υπήρχε μια σχέση με την κοινωνική δικαιοσύνη. Ήταν αυτός που πήγε στην Ινδία με τον βρετανικό στρατό ερευνώντας τα συστήματα υγειινής στη χώρα. Οι ινδοί είχαν λύσει τα προβλήματά τους - ξέρουν τι να κάνουν με τα σκατά τους. Το πρόβλημα το έχουν αυτοί που θέλουν να τα ρίχνουν στο νερό! Ιδού η άμεση σύνδεση μεταξύ του Geddes και του Kropotkin και μια ολόκληρη, μερικώς χαμένη αναρχική παράδοση για την αυτο-οργάνωση του αστικού πεδίου, τις αυτοδιευθυνόμενες πόλεις και την περιβαλλοντική λειτουργία των πόλεων. Δεν υπάρχει άλλη πιθανή λύση: Η Γη δε θα σωθεί από συλλογές υπογραφών. Η οικοδόμηση πόλεων που είναι πραγματικές πολιτείες με τη βαθειά έννοια του όρου είναι η λύση. Η δημιουργία μιας ισοτιμίας της ευχαρίστησης και της δημόσιας πολυτέλειας είναι η λύση. Και η αναγνώριση ότι η κατανάλωση έχει μετατραπεί σε μια πανούκλα που δηλητηριάζει εμάς και τα παιδιά μας.

Το 1934 ήρθε στο τέλος της μια συζήτηση κι ένας ελεύθερος στοχασμός για μια εναλλακτική πολεοδομία σε όλο το φάσμα, από την εγκατάλειψη των πόλεων και την επιστροφή στην αλληλοβοήθεια και στην ήπαιθρο, μέχρι σε ορισμένες περιπτώσεις όπως στη Σοβιετική Ένωση, τα οράματα των υπερ-πόλεων. Υπάρχει ένα φορτίου τεράστιου πλούτου στη δημιουργική ουτοπική σκέψη για την πολεοδομία που πρέπει να επανακτηθεί. Δεν είναι απλά το προϊόν στοχαστών και σχεδιαστών, σχεδίων και μελετών εργασίας των κυβερνήσεων, αλλά σύλληψης της ατομικής δραστηριότητας των παριών της πόλης και των φτωχών, του καθένα.

Μιλώντας για τους Προβος στο ΆΑμστερνταμ, τους καταστασιακούς κλπ... Το πρόβλημα είναι συνήθως η χρήση του αστικού πεδίου από πρωτοπορειακές ομάδες, ανθρώπους που προσπαθούν να συντηρήσουν παραδοσιακές μποέμ καταστάσεις: πρόσφυγες, καταληψίες, καλλιτέχνες... Κάνοντας ασυνείδητα τη δουλειά της ανάπλασης και των επιχειρήσεων real estate. Στο Λος ΆΑντζελες, παρά τους ωκεανούς χρημάτων που έχουν ριχτεί στο κέντρο (το Λ.Α. έχει ένα από τα πιο απάνθρωπα κέντρα του κόσμου), η πόλη δεν κατάφερε ποτέ να το ενσωματώσει. Το σημείο καμπής ήταν όταν οι φοιτητές μου της αρχιτεκτονικής και μερικοί φτωχοί καλλιτέχνες πρόθυμοι να ζήσουν μαζί με άστεγους ανθρώπους ξεκίνησαν να ζουν σε διαμερίσματα εκεί. Τελικά κατάφεραν να δημιουργήσουν ευχάριστα μέρη. Το αποτέλεσμα: εστιατόρια και μπαρ άρχισαν να ανοίγουν, όπως στην κάτω ανατολική πλευρά της Ν.Υ. ή στο Σόχο του Λονδίνου. Οι τιμές τινάχθηκανστα ύψη, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι πετάχτηκαν έξω και γιάππηδες ήρθαν, μετατρέποντας την περιοχή σε στέκι πλουσίων. Αυτό είναι ένα πραγματικό πρόβλημα μιας και όταν έχεις μια δημιουργική κοινότητα ή ένα δίκτυο νέων ανθρώπων που προσπαθούν να ζήσουν στην πόλη με έναν διαφορετικό τρόπο μπορούν παρά τη θέλησή τους να γίνουν υπηρέτες της ανάπλασης.

Η ρεφορμιστική πολιτική δεν έχει να πει τίποτα πάνω σ αυτό. Δεν υπάρχει καμιά ρεφορμιστική κυβέρνηση πουθενά στον κόσμο που να μπορεί να αντιμετωπίσει τα σοβαρά προβλήματα της πολεοδομικής ανισότητας, μιας και δεν μπορεί να κάνει τίποτα για τις αξίες των οικοπέδων, της γης κλπ. Μέχρι να μπορούμε να μιλήσουμε για τσάκισμα των εγκληματικών αξιών της γης ή για κοινωνικοποίηση της γης ή για συστήματα περιορισμένης ισότητας στη γη, δεν μπορούμε να ελέγξουμε την πόλη, δεν μπορούμε να πετύχουμε καμία πραγματική ισότητα μέσα της.

Δημοσιεύτηκε στο www.occupiedlondon.org στις 20/3/2007

Μετάφραση και αναδημοσίευση στο www.geocities.com/anarcores στις 29/10/2007

...για τη διάδοση της μεταδοτικής λύσσας


πηγη:http://www.occupiedlondon.org/davis_greek

Θαρθεί καιρός που θα αλλάξουν τα πράγματα.

Θαρθεί καιρός που θα αλλάξουν τα πράγματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη -μη βλέπεις εμένα- μην κλαις.
Εσύ εισ' η ελπίδα. άκου θάρθει καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουνε πόρτες κλειστές με γυρμένους απέξω
Και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε
δε θάμαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι -σκέψου!- θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες.
Να φυλάξεις μονάχα σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις και έννοιες σαν και αυτές απροσάρμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέρδος-εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία -δε θέλω να λέω ψέματα- δύσκολοι καιροί.
Και θαρθούνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω -μην περιμένεις και από μένα πολλά- τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω
κι απ' όσα διάβασα ένα κρατάω μόνο:
"Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος".
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ' όλα αυτά Μαρία.

Κ. ΓΩΓΟΥ

Ελλάδα: Οι καταγγελλόμενες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων

5 Φεβρουαρίου 2008

Η Διεθνής Αμνηστία κάλεσε την προηγούμενη εβδομάδα τις ελληνικές αρχές να διερευνήσουν τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που φαίνεται να διαπράχθηκαν από μέλη του ελληνικού λιμενικού σώματος στο Αιγαίο. Εκπρόσωποι της Διεθνούς Αμνηστίας συναντήθηκαν και μίλησαν με 13 άτομα, που δήλωσαν ότι παρεμποδίστηκαν να φτάσουν σε ελληνικό έδαφος μέσω θαλάσσης, ότι κακοποιήθηκαν από ένστολους που πιστεύουν ότι ήταν μέλη του ελληνικού λιμενικού σώματος και ότι απωθήθηκαν προς τα τουρκικά χωρικά ύδατα ενώ βρίσκονταν σε πλοιάρια που δεν ήταν αξιόπλοα.

Μετά από δημοσιεύματα για το περιστατικό στον τουρκικό Τύπο στις 7 και 8 Ιανουαρίου 2008, εκπρόσωποι της Διεθνούς Αμνηστίας εντόπισαν και πήραν συνεντεύξεις από τα 13 άτομα, που βρίσκονται υπό κράτηση στην περιοχή του Αϊβαλί στην Τουρκία αφού περισυλλέχθηκαν από τις τουρκικές λιμενικές αρχές. Όλοι τους είναι άνδρες και αγόρια από το Αφγανιστάν και 8 από αυτούς είναι ανήλικοι.

Οι 13 άνθρωποι, που έδωσαν συνέντευξη στη Διεθνή Αμνηστία ο καθένας ξεχωριστά, ανέφεραν ότι προσπαθούσαν να φτάσουν στη Λέσβο όταν αναχαιτίστηκαν από ένστολους, μερικοί εκ των οποίων φορούσαν κουκούλες που κάλυπταν το πρόσωπο, που επέβαιναν σε δύο σκάφη που έφεραν την ελληνική σημαία. Ορισμένοι από τους Αφγανούς περιέγραψαν ότι οι άνδρες με τα καλυμμένα πρόσωπα τους χτύπησαν, τους χαστούκισαν και τους κλώτσησαν. Έδειξαν στους εκπροσώπους της Διεθνούς Αμνηστίας σημάδια στο σώμα τους που είπαν ότι προέρχονται από το συμβάν. Τα δύο νεαρότερα αγόρια της ομάδας, ετών 9 και 13, είπαν ότι οι άνδρες με τα καλυμμένα πρόσωπα τους κακομεταχειρίστηκαν. Το εννιάχρονο παιδί είπε ότι το γρονθοκόπησαν και το κλώτσησαν και το 13χρονο είπε ότι το χαστούκισαν στο πρόσωπο και στο κεφάλι. Οι Αφγανοί κατάγγειλαν επίσης ότι τους έσκισαν με μαχαίρι τα υπάρχοντά τους, μεταξύ αυτών τις τσάντες και τα ρούχα τους. Διέταξαν ορισμένους να βγάλουν τα ρούχα τους, τα οποία στη συνέχεια πέταξαν στη θάλασσα. Μερικοί, όπως και τα δύο ανήλικα αγόρια, ανέφεραν ότι τους άφησαν με τα εσώρουχά τους. Όλοι όσοι είχαν χρήματα και κινητά τηλέφωνα ανέφεραν ότι τους τα πήραν.

Η Ελλάδα, ως κυρίαρχο κράτος, σύμφωνα με τις διεθνείς υποχρεώσεις της για τα ανθρώπινα δικαιώματα τόσο σε διεθνές όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έχει την ευθύνη να διασφαλίζει την προστασία των ατόμων που βρίσκονται στον χώρο δικαιοδοσίας της από την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι ευρέως αποδεκτό ότι ο χώρος δικαιοδοσίας περιλαμβάνει κάθε επιχείρηση που διενεργείται στην επικράτεια του κράτους. Η επικράτεια ενός κράτους δεν περιορίζεται στο χερσαίο χώρο, αλλά περιλαμβάνει και τις θαλάσσιες περιοχές σύμφωνα με το δίκαιο της θάλασσας.

Οι προαναφερθείσες ενέργειες, εάν συνέβησαν όπως περιγράφονται, αποτελούν παραβίαση των υποχρεώσεων της Ελλάδας κατά το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συγκεκριμένα σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, τη Σύμβαση κατά των Βασανιστηρίων και άλλης Σκληρής, Απάνθρωπης και Ταπεινωτικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας και τη Συνθήκη του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Οι Αφγανοί ανέφεραν ότι τους έβαλαν σε φουσκωτά που δεν είχαν αρκετά κουπιά και τα οποία, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, τα τρύπησαν και στη συνέχεια τους είπαν να γυρίσουν πίσω στην Τουρκία. Μια τέτοια ενέργεια θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή τους και θα αποτελούσε ξεκάθαρη παραβίαση των ευθυνών της Ελλάδας σύμφωνα με τις διεθνείς και ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της για το σεβασμό του δικαιώματος στη ζωή.

Οι καταγγελίες αυτές συμφωνούν με άλλες αναφορές για καταπατήσεις που φθάνουν στη Διεθνή Αμνηστία τους τελευταίους μήνες, αλλά και με τις καταγγελίες που περιλαμβάνονται σε έκθεση που δημοσίευσαν τον Οκτώβριο 2007 δύο μη κυβερνητικές οργανώσεις, η Pro-Asyl και η Ομάδα Δικηγόρων για τα Δικαιώματα των Προσφύγων και Μεταναστών, με τίτλο «'Η αλήθεια είναι σκληρή, αλλά πρέπει να ειπωθεί': Η κατάσταση των προσφύγων στο Αιγαίο και οι πρακτικές του ελληνικού λιμενικού σώματος». Μετά τη δημοσίευση της έκθεσης, η Διεθνής Αμνηστία έστειλε επιστολή στον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας στις 19 Δεκεμβρίου 2007 θέτοντας υπ' όψη του ανησυχίες για τις ενέργειες του λιμενικού σώματος και ζητώντας διευκρινήσεις για την εκπαίδευση και την ιεραρχική υπαγωγή των μελών του, αλλά δεν έχει λάβει απάντηση μέχρι στιγμής.

Η Διεθνής Αμνηστία κάλεσε την ελληνική κυβέρνηση να διατάξει αμερόληπτη, ανεξάρτητη και πλήρη έρευνα για το πρόσφατο αυτό περιστατικό, να δημοσιοποιήσει τα πορίσματά της και να διασφαλίσει ότι θα οδηγηθούν στη δικαιοσύνη όσα μέλη των ελληνικών σωμάτων ασφαλείας βαρύνονται με υπόνοιες ότι έχουν διαπράξει παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.


Για περισσότερες πληροφορίες και συνεντεύξεις επικοινωνήστε με την Υπεύθυνη Τύπου και Προβολής του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, Άννα Μπότσογλου, τηλ. 210 3600628 (εσωτ. 2).


πηγή ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑ - ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ http://amnesty.org.gr/


Protovoulia provolis tou thematos,
6-2-2008
Kinisi -Gia Mia Kaliteri Zoi-
http://directhelp.cosy.gr/

Αυτή η είδηση ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΑΦΤΕΙ επειδή το θέλουν τα συμφέροντα τους.

Η δικαστής Γρεβενών κα Μαρία Μαργαρίτη, εκδιώχθηκε κακήν κακώς από το δικαστικό σώμα,
όταν έβγαλε στην φόρα παρτίδα Κονδυλίων που προορίζονταν ως οικονομική ενίσχυση σε σεισμοπαθείς, τα οποία κατασπαράχθηκαν από κρατικούς και
παρακρατικούς φορείς. Παράλληλα, ξεμπρόστιασε ολόκληρο το δικαστικόσώμα, αποκαλύπτοντας τον ΟΙΚΟ ΑΝΟΧΗΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ: Εκατοντάδες ανήλικοι έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά (και πολλές φορές έναντι αμοιβής που απολαμβάνουν δικαστικοί και άλλοι'μεσάζοντες') σε μυστικό χώρο, ειδικά διαμορφωμένο εντός των δικαστηρίων!
Η κα Μαρία Μαργαρίτη, προέβη σε απεργία πείνας έξω από το Μέγαρο
Μαξίμου, ζητώντας την πλήρη αποκατάστασή της και την ανάδειξη των
παραπάνω θεμάτων. Όμως, η προσωπική ασφάλεια του κου Καραμανλή
φρόντισε να την απομακρύνει βίαια, όπως θα δείτε και στο παρακάτω βίντεο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο θέμα μέχρι αυτή την στιγμή
ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΕΔΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΜΕΣΟ, παρά μόνο από το BBC, ενώ στο YouTube η μαζική διανομή του βίντεο δεν επιτρέπεται (αναγράφεται η ένδειξη 'Embedding disabled by
request').
Δυστυχώς η τηλεόραση μόνο ρόλο υπνωτισμού παρέχει στην κοινωνία μας. Το μόνο που δείχνουν και το μόνο που μαθαίνουμε είναι το DVD του Μάκη και ποιος θα γίνει παπάς στη θέση του παπά.
Αν μπορούμε να αντιδράσουμε κάπως με τα εφόδια που διαθέτουμε, είναι να ενημερώσουμε όσους περισσότερους μπορούμε μέσω του Internet. Τέτοια mail πρέπει να γίνονται forwarded...

http://www.youtube.com/watch?v=ka4x2kvMvFk&eurl=

Οι Έλληνες είμαστε ο πιο σεξουαλικός λαός πάρτε παράδειγμα τους πολίτικους μας γαμάνε καθημερινά και εμείς θέλουμε κι άλλο

Τι έγινε πάλι ; Ξεχαστήκαμε ; Κοιμηθήκαμε ; Τι γίνετε σε αυτή την χωρά ; Ο Πρωθυπουργός από ότι ακούω ζητάει να είναι όλα στο φως εδώ νομίζω ότι όλοι κρατάμε κεριά και δεν βλέπουμε πέρα από την μύτη μας . Ποια είναι η επικαιρότητα με τι ασχολείστε άμα ασχολείστε βέβαια άμα δεν ασχολείστε δεν χάνεται και τίποτα.
Λέει έσκασαν λέει από την Αμερική και κάναν έρευνα (έρευνα για τα μάτια του κόσμου ανάκριση κάνανε οι άνθρωποι ) για την υπόθεση siemens. Μας πήραν χαμπάρι και στο εξωτερικό ρε ότι εμείς τα θάβομε και ήρθαν να βγάλουν άκρη μόνοι τους . Άσε που εμάς δεν πρέπει να μας νοιάζει πλέον αυτό γιατί αν το έχω καταλάβει καλά έχει παραγραφεί ήδη (άσχετα που τώρα γίνεται πανικός πάλι για το θέμα). Ε ρε κάτι γέλια που θα πέσουν σε λίγο καιρό που θα φανούν όλα και δεν θα μπορούμε να κάνουμε και τίποτα και νομικά να δω πως θα αντιδράσουμε σαν κοινωνία ; Έχω κάμποσες απορίες να θέσω γιατί είμαι μικρό και άβγαλτο αγοράκι που ψάχνω τον έρωτα σε άγνωστες αγκαλιές , πρώτον ένας καλός άνθρωπος υπάρχει που να έχει το θάρρος να κάνει μια μήνυση στον Μάκη να δούμε τι σκατά αποδείξεις έχει κρυμμένες για αυτήν την υπόθεση ; Πολύ απόλυτος και καθαρός παρουσιάζεται κάποιο λάκο έχει η φάβα δεν μπορεί όλο μέσα στα σκατά είναι και αυτός και είναι λάδι δεν νομίζω κάτι δεν πάει καλά με αυτόν ή είναι τόσο άξιος ( αν είναι τόσο άξιος προτείνω να τον κάνουμε δικτάτορα τουλάχιστον θα κυβερνήσει σωστά ).
Δεύτερον εκείνο το ρημάδι το DVD ποιος το είδε τελικά ; Τόσο σκληρή ήταν η τσόντα που έδειχνε και ντρέπεστε να το πείτε ; Παρόλο που ζούμε στην Ελλάδα πολλή ρωσική μαφία μυρίζει η υπόθεση , εγώ δεν είδα τίποτα ,δεν άκουσα τίποτα ,δεν ήμουν εκεί και κατά τύχη ήμουν εκεί κοιμόμουν δεν είμαι εγώ αυτός που είδε το DVD, κάνεις ρουφιάνος και κάνεις πολιτικός δεν το είδε, ούτε από περιέργεια, Τι λέτε ρε μας δουλεύεται ;
Τρίτον ρε παιδιά τι είναι αυτός ο αυτοκτονικός ιδεασμός που το βρήκαμε αυτόν τον ορό κάτι σαν τα ψευτοΙ5 από το στρατό μου φέρνει αυτό μήπως θέλετε να πείτε αυνανιστικός ιδεασμός γιατί να μην καταθέσει ο άνθρωπος που γύρναγε με το DVD. Ή μήπως επίτηδες τον θέλετε κρυμμένο για κάποιο λόγο. Τι ξέρει αυτός ο κύριος ;
Και αφού τα ρώτησα σας είπα τις απορίες μου ας πω και καμία μαλάκια να περάσει η ώρα , έχετε καμία ενημέρωση για τις συναντήσεις με φορείς για τα όρια του ασφαλιστικού ποσό βαθιά μας κοίμισαν πάλι ε; Δεν πειράζει η δουλεία κάνει τους άντρες ας δουλεύουμε ως τα 70 .Τα Ζωνίανα θυμάστε που είναι στο χάρτη ; Με το καφενείο σόρρυ αναψυκτίριο του κυρίου Μαγγίνας ξέρετε τι έγινε με τους φιλοξενουμένους του τι έγινε τους δήλωσε στο ΙΚΑ η τους έστειλε πίσω ; Α ρε Θέμο όλοι το κακό σου θέλουν όλες οι αόρατες δύναμης εσύ και ο Καζαντζίδης και ο Καζαντζίδης εντάξει άλλα και εσύ κρίμα την μαύρη τρυπά που έκανες κάποτε ; Πάλι καλά που οι καινούργιοι μπάτσοι κάναν και εκπαίδευση στο πως θα μιλάνε στην τηλεόραση αυτό μας έφταιγε σε όλη την κατάσταση . Ρε οι παπάδες τι δουλεία έχουν στα κάγκελα και ο Χριστόδουλος πότε τα πρόλαβε να τα κάνει όλα αυτά που λέγαν όταν πέθανε ;
Τέλος ας πούμε και κάτι άσχετο ρε μάγκες είστε πολλή τυχεροί που η Μαλβίνα δεν ζει να σας κάνει ρόμπες ξεκούμποτες όλους μα όλους.
Παίδες θα σηκώνω κείμενα μια φόρα την εβδομάδα συνολικά λόγο ανειλημμένων υποχρεώσεων, αυτά για τώρα θα τα ξανά πούμε σύντομα μαμά βάλε τα μακαρόνια να βράζουν.