Σχολιάστε μας. Είναι το μόνο που έχουμε ανάγκη για να σταματήσουμε να γράφουμε!

Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2007

ΜΕ ΑΓΑΠΗ ... ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΦΟΡΑ

Εδώ είμαστε..χριστούγεννα ξανά..

Υπάρχουν άραγε κι άλλοι άνθρωποι εκεί έξω που να μη συμμερίζονται την 'χαρά' των ημερών, την αγοραστική έξαψη, τα μεγάλα στολισμένα σπίτια, γυναίκες που δεν θα ντυθούν με τουαλέτες, διαμάντια και ψηλοτάκουνα, πόσα παιδιά θα είναι πνιγμένα στα δώρα και στα παιχνίδια..μήπως ζω σε κανένα παράλληλο σκοτεινό σύμπαν, και βλέπω τις ίδιες ανησυχίες στα πρόσωπα των ανθρώπων γύρω μου, τα ίδια παιδιά στα φανάρια, τις ίδιες μεροκαματιάρες γυναίκες..

Θα μου πεί κανείς ότι επιλέγουμε σε ποιό σύμπαν να ζήσουμε..θα μπορούσα να αρκεστώ στις ειδήσεις του σταρ, στο να κάνω μια βόλτα στην πόλη μου και να δώ νέους ανθρώπους να γεμίζουν τα μπάρ, εκεί, στο κέντρο, που όλα είναι στολισμένα και λάμπουν..

Τι μανία..ακόμα κι εκεί, εμένα να μου κολλήσει η εικόνα του τύπου που έπαιζε κιθάρα στο κρύο, με το καπέλο στα πόδια του κι ένα χαρτόνι να γράφει 'σερβία-ελλάδα-φιλία'..και είχε μέσα ..κάτι ψιλά ..που δεν φτάναν ένα ευρώ..έσκυψα να ρίξω κάτι..κι ήταν ο μόνος άνθρωπος αυτό το βράδυ που με κοίταξε στα μάτια κι μού είπε 'ευχαριστώ'..

Είναι οι μέρες..είναι κι άλλοι άραγε που νιώθουν έτσι..μόνοι, αποκομένοι, δόξα τω θεώ που ακόμα υπάρχει η οικογένεια, κανα δυό φίλοι απ'το τηλέφωνο, κανα δυό φίλοι στο διαδίκτυο.. δόξα τω θεώ, να λέμε..δεν έχει λαμπερές δεξιώσεις σε ολόφωτα φουαγιέ ή σε αστραφτερές κατοικίες, δεν έχει κέρας αφθονίας να βγάζει λεφτά για ψώνια, για τυχερά παιχνίδια, για καζίνο, για μπουζούκια, για φαγοπότια και γλέντια, για φίρμες στις παραλιακές..

Έχει μοναξιά, περισυλλογή, λές κι ένα ευχαριστώ για ότι υπάρχει, γιατί σκέψου ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή, κακοί δαίμονες να εμφανιστούν απ'το πουθενά, και να σου αρπάξουν και ό,τι σου απομένει..ας είναι καλά η γέννηση του χριστού, που τους κρατάει μακρυά μας..ας είναι καλά η χάρη της παναγίας που μας κρατάει στα πόδια μας, που είμαστε καλά..

Κι άς χάσαμε αγαπημένους, που αυτές τις μέρες μας λείπουν πιο πολύ, κι ας πηγαίναμε γι'αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει..ζωή είναι..μας αρέσει κι ας πονάει..έτσι είναι αυτή..αν δεν πονούσε δεν θα ήταν ζωή .θα ήταν παραμύθι..και τα παραμύθια είναι για να τα λέμε μπροστά στο τζάκι, λίγο πριν κοιμηθούμε..για να διώχνουμε τους κακούς δαίμονες και να παρηγορούμε την ψυχή μας..κι ας ζουν κάποιοι καλά..κι εμείς καλύτερα..έτσι δεν λέμε στο τέλος του παραμυθιού?

Κι έτσι είναι..κι εμείς καλύτερα..όταν οι τόνοι είναι χαμηλοί, είσαι σε καλύτερη επαφή με τα πάντα γύρω σου..με την γή, τους ανθρώπους, τ'αστέρια, τον ουρανό, με το μέσα σου, με την συγκίνηση των ημερών, με το μήνυμα τους..και λες κι ένα ευχαριστώ..για ό,τι υπάρχει..

Ακούγοντας την Αmy μεσ'την νύχτα μόνη..ξέρεις μέσα σου ότι για σένα πιο πολύ θα έρθει ο άγιος..να κρατήσεις την καρδιά σου ζεστή και την σπίθα στην ματιά σου..κι εκείνο που ζητάς αυτό θα σου φέρει..τον δρόμο και την σοφία να τον περπατήσεις..

ΜΕ ΑΓΑΠΗ
Ioanna Vrankovits