Και επειδή μόνο η φαντασία δε μας κυβερνά

πήρα το θάρρος και έστησα μια στήλη για την ποίηση μπας και οραματιστούμε την κατάστασή μας



ΡΩΓΜΕΣ
Πάλι στους δρόμους όπου ζήσαμε την προσωπίδα
κόκκινη με σταλαγματιές χρυσού
τέτοια περιπέτεια τέτοια ωραία ελπίδα
μες στις συνέχειες των ονείρων έχω τον αμνό
δεν πιστεύω στα ποτάμια ολοένα τρέχουν
δεν πιστεύω στα φύλλα ολοένα πέφτουν
είναι θεία ένδον αιθάλη π' αλλάζει τις οράσεις
κι ο θάνατος βαθαίνει την τέφρα.

Ν. ΚΑΡΟΥΖΟΣ