Ποιός Μεσαίωνας?..χειρότερα ακόμα..

Οσο ξερά και αποστασιοποιημένα μπορεί να αναφέρει κανείς ένα τέτοιο γεγονός, άλλο τόσο θα προσπαθήσω να καταγράψω το περιστατικό και την μοίρα την κακιά..Απ'την άλλη ποιός ενδιαφέρεται πλέον..Οπως ο πρωθυπουργός του Ιράκ δεν έχει ομοφυλόφιλους στην χώρα του,έτσι κι εμείς δεν έχουμε εξαρτημένους από ναρκωτικά στην χώρα μας..αυτοί που είναι στην φυλακή είναι όλοι έμποροι.Ακούσατε κανένα πολιτικό σ'ολόκληρη προεκλογική εκστρατεία να αναφέρει έστω μία λέξη για το ζήτημα..δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα, δεν υποφέρουν οικογένειες, δεν χάνονται ανθρώποι..εκεί που τυχόν υπάρχει,είναι περιθώριο...εξάλλου, μιά χαρά είναι μοιρασμένη η πίτα..θα δυσαρεστήσουμε τώρα ολόκληρες επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες που τρών απ'το πρόβλημα και την απαγόρευση, για να πετύχουμε τι? Αρκετά μοντέρνοι είμαστε..για τους ομοφυλόφιλους δεν τολμάει να υπονοήσει κανείς τίποτα κοροιδευτικό, και αυτοί και οι πόρνες έχουν πλέον ως και συνδικαλιστική εκπροσώπηση..ε, κάποιος πρέπει να μείνει στοστόχαστρο..κάποιος πρέπει να είναι ο κακός..δεν θα καταλύσουμε όλεςτις αξίες τώρα..πρέπει να κυκλοφορεί και το χρήμα..το μαύρο είναι και το περισσότερο..για αποποινικοποίηση θα μιλάμε, αντιδράει ο κόσμος(!?), ή για πρόνοια..τότε για να συντηρήσει την αρρώστια του κάποιος δεν θα χρειάζεται να πουλάει, οπότε πως θα τον ονομάσουμε έμπορα? Ενώ έτσι, έμπορος είναι, ξεχνάμε ότι είναι καν άνθρωποι,τσουβάλιασμα στις ανθρώπινες αποθήκες που βαφτίζουμε φυλακές κι όποιος γλύτωσε καλώς, αλλιώς..Αλλιώς, ψόφος κακός και εντός των «σωφρονιστικών» καταστημάτων.Οπως στην περίπτωση αυτή: γνωστός χρόνιος τοξικομανής στην πόλη του,'εβγαζε ποινή ζωής ως έμπορος, μιά με την αρρώστια του ο άνθρωπος, μιά με το κράτος, μιά ζωή στη φυλακή, με μικρά διαλείματα στην κοινωνία. Κάνει μιά εξέταση στον γιατρό της φυλακής λοιπόν, κάποια στιγμή, βγαίνει άλλου είδους ετυμηγορία, καρκίνος των πνευμόνων. Σου μένουν δέκα μέρες ζωής του λένε...όχι, όχι στην φυλακή πέθανε, ούτε παιδεραστής ήταν,ούτε δολοφόνος ώστε να ξεσηκωθεί κανείς για να πάει να πεθάνει στο σπίτι του..τοξικομανής ήταν, σα να λέμε, ο υπέρτατος εγκληματίας..πέθανε λοιπόν στη φυλακή, όπως του άξιζε, όπως ταιριάζει σε κάθε άνθρωπο που πέφτει στη λούμπα να αγοράζει τα αγαθά που προσφέρει νόμιμα ή παράνομα η υπερκαταναλωτική μας κοινωνία..Ομως δεν αρκεί αυτό..ο άνθρωπος χρωστούσε ακόμα..πεθαμένο λοιπόν, μέσα σε φέρετρο (?), τον κουβαλάν από φυλακή σε φυλακή, μέχρι το πρεβαντόριο της άμφισας, που ήταν ΄χρεωμένος' γιατί για να τον ξεγράψουν απ'τα κιτάπια τους έπρεπε να είναι σίγουροι ότι είναι πεθαμένος..περίμενε κι η έρμη η οικογένεια, ό,τι απέμεινε απ'αυτήν,μετά από την άγρια καταδίωξη ζωής, να τον κηδέψει στα Τρίκαλα.."Σε ποιόν μεσαίωνα ζούμε'' είπε η αδερφή του στην κηδεία που έγινε τελικά..Σε ποιόν μεσαίωνα, καλή μου, ούτε κάν, σε κτηνωδία ζούμε..Επρεπε και συ, να απευθυνθείς σε κάποιον απ'τους βουλευτές της πόλης,να ζητήσεις ρουσφέτι να σου φέρουν τον νεκρό αδερφό να τον κηδέψεις χωρίς να τον ξεχρεώσουν από τα εαυγή τους ιδρύματα..το χέρι του νόμου είναι μακρύ..είναι γνωστό και αποδεδειγμένο...και θα έπαιρνες την απάντηση που παίρνουν όλες οι οικογένειες με αντίστοιχα «προβλήματα»που τυχόν τολμάν «ά,δεν μπορώ να συνδέσω το όνομά μου με ναρκωτικά..θα με θάψουν οι δημοσιογράφοι..»Και απομονώνονται οι άνθρωποι και δεν μιλάν, αφού είναι λεπροί, τι να πούν ..θα έχουν και απαιτήσεις..

Το κείμενο ανήκει στην φίλη μου carpediemioanna