Υπάρχει κανείς από εμας που να αγνοεί "τι εστί τραγούδι";
Προφανώς όχι...αν αναλογιστούμε πως όλες μας οι στιγμές έχουν και ένα μουσικό υπόβαθρο...
ένας έρωτας...
μια λύπη...
μια αγωνία...
...μια αναμονή στη στάση λεωφορείου...
Ναι, αλλά ποια υπόσταση δίνει στη λέξη αυτή ο επιθετικός προσδιορισμός "λαικό";
κατά την ταπεινή μας άποψη λαικό είναι ό,τι εκπορεύεται από και προς το λαό, σε μια απλή και εκλαικευμένη τοποθέτηση...
και τίθεται το εξής ερώτημα:
αν το λαικό τραγούδι εκφράζει τους πόθους, τις πίκρες, τις επιδιώξεις, τις χαρές, τις διεκδικήσεις, την καθημερινότητα του λαού, εν ολίγοις...
κι αν το σημερινό αποκαλούμενο λαικό τραγούδι,
με τους χρυσοπληρωμένους, συχνά άμουσους τραγουδιστές,
τους νευρασθενικούς στιχουργούς,
τους αριβίστες συνθέτες,
τους αρπακολατζίδες ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων,
με τη φιάλη - μπόμπα- ουίσκι στα 200 ευρώ,
με το πανεράκι λουλούδια στα 20 ευρώ- δωρεά του Α Κοιμητηρίου-
με την ακαλαισθησία και το κιτς για φλάμπουρα.....
κι από τη στιγμή που κάθε βράδυ τα κέντρα είναι ασφυκτικά γεμάτα....
...τότε δύο τινά μπορώ να υποθέσω ότι συμβαίνουν:
είτε οτι η συγκεκριμένη βιομηχανία μουσικής και lifestyle πράγματι καλύπτει το "είναι" του ελληνικού λαού..
είτε ότι η μάζα του λαού είναι ακαλαίσθητη και δεν ξέρει πού πάνε τα τέσσερα, ως απόρροια της παντελούς έλλειψης στοιχειώδους παιδείας σ' αυτόν τον τόπο...
Παρασκευή 18 Ιουλίου 2008
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΡΟΥ "ΛΑΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ"...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Συχνά έχει κανείς τήν εντύπωση ότι στούς χώρους αυτούς συγκεντρώνονται περισσότερο γιά συναγελασμό καί δικτύωση παρά γιά τήν όποια μουσική απόλαυση. Όταν πάλι κάποιος είναι μέ τόν άλφα ή βήτα τρόπο επώνυμος καί πού σέβεται τόν εαυτόν του πρέπει ασφαλώς νά παρευρίσκεται στούς συγκεκριμένους χώρους. Καί βεβαίως όλοι όσοι θά ήθελαν νά δούν από κοντά τά είδωλά τους καί νά καταγράψουν κάθε τους κίνηση καί - τί ευτυχία - εάν κατορθώσουν νά αποσπάσουν μία λέξη τους ή ένα αυτόγραφο έστω.
Δημοσίευση σχολίου