Οι Ερινύες κυνηγάν τον δολοφόνο του Αλέξη..

και όλους τους δολοφόνους..και μάλιστα τέτοιου είδους δολοφόνους. Αυτό να πείτε στον δικηγόρο του, κι ότι δεν μπορεί να τον σώσει απ'αυτές ότι και να κάνει, ότι μέσα κι αν βάλει, ό,τι ποταπό άλλο κι αν μηχανευτεί το πανούργο του μυαλό..πάρτε κι ένα απόσπασμα απ'τον ποιητή του ήλιου, τον ποιητή του Αιγαίου, του φωτός..εσείς εκπρόσωποι του σκότους, γιατί μπορεί η δική μας η φωνή να μη διαπερνάει τις πανοπλίες σας, αλλά είμαι σίγουρη ότι αυτή πονάει:
Κείνοι που πράξαν το κακό - γιατί τους είχε πάρει
τα μάτια η θλίψη - πήγαιναν τρικλίζοντας,
γιατί τους είχε πάρει,
τη θλίψη ο τρόμος, χάνονταν μέσα στο μαύρο σύγνεφο...
Πίσω! και πιαχωρίς φτερά στο μέτωπο.
Πίσω! και πια χωρίς καρφιά στα πόδια,
χωρίς τέρατα σίδερα και κουτουλιές φωτιάς!
Eκεί που γδύν' η θάλασσα τ΄αμπέλια και τα ηφαίστεια
στους κάμπους της πατρίδας πάλι και με το φεγγάρι αλέτρι,
στα βράχια της πατρίδας πάλι και με το μαντολίνο Ζάλογγο!
Πίσω! Στα μέρη όπου λαγωνικά τα δάχτυλα
μυρίζοντας τη σάρκα κι όπου η τρικυμία βαστά
όσο ένα γιασεμί λευκό στο θέρος της γυναίκας!

Kείνοι που επράξαν το κακό - τους πήρε μαύρο σύγνεφο.
Ζωή δεν είχαν πίσω τους, μ' έλατα και με κρύα νερά,
μ' αρνί, κρασί και ντουφεκιά, βέργα και κληματόσταυρο,
παπού δεν είχαν από δρυ κι από οργισμένο άνεμο,
στο καραούλι δεκαοχτώ μερόνυχτα
με πικραμένα μάτια.
Τους πήρε μαύρο σύγνεφο - δεν είχαν πίσω τους αυτοί
θειο μπουρλοτιέρη, πατέρα γεμιτζή,
μάνα που νάχει σφάξει με τα χέρια της,
ή μάνα μάνας που με βυζί γυμνό
χορεύοντας νάχει δοθεί στη λευτεριά του Χάρου!

Kείνοι που επράξαν το κακό - τους πήρε μαύρο σύγνεφο,
μα κείνος που τ' αντίκρυσε στους δρόμους τ' ουρανού
ανεβαίνει τώρα μοναχός και ολόλαμπρος...


τι να πείς μετά απ'αυτό? ντρέπομαι να προσθέσω το παραμικρό..